بررسی اثرات زنجبیل و سیر بر روی حرکات شکمبه و نگاری گوسفند

مقدمه و هدف: کاهش حرکات نگاری و شکمبه نقش مهمی در سبب‏شناسی و آسیب‏شناسی بیماری‏های دستگاه گوارش دارد. لازم? تداوم تخمیر در شکمبه، برقراری حرکات منظم نگاری- شکمبه می‏باشد. بطور معمول در موارد کاهش حرکات دستگاه گوارش، از داروهای مقلد پاراسمپاتیک بعنوان پروکینتیک استفاده می‏شود. مطالعات متعددی اثر پروکینتیک زنجبیل را در انسان و حیوانات اثبات کرده‏اند. اخیراً مباحثی مبنی بر استفاده از سیر بجای داروهای سنتتیک در تعدیل کردن و بهبود بخشیدن عملکردهای فیزیولوژیک شکمبه مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات عصاره‏های هیدروالکلی زنجبیل و سیر بر روی حرکات نگاری و شکمب? گوسفند بود. مواد و روش کار: در مطالع? برون‏تنی اثرات عصاره‏ها بر انقباضات عضلات صاف بافت‏های نگاری و شکمب? گوسفند با دستگاه حمام‏بافتی مورد بررسی قرار گرفت. در مطالع? درون‏تنی الکترودهای الکترومیوگرافی در شکمبه و نگاری شش رأس گوسفند با روش جراحی کار گذاشته شد و تأثیر عصاره‏های زنجبیل و سیر بر حرکات انقباضی این ارگان‏ها بررسی گردید. نتایج: در مطالع? برون‏تنی عصار? زنجبیل با غلظت 10 و 100 میلی‏گرم بر لیتر انقباضات عضلات صاف نگاری و شکمبه را بصورت معنی‏داری افزایش داد (p < 0.05). عصار? سیر با غلظت‏های 100 و 1000 میلی‏گرم بر لیتر در عضلات صاف نگاری و با غلظت 10، 100 و 1000 میلی‏گرم بر لیتر در عضلات صاف شکمبه انقباض معنی‏داری ایجاد کرد (p < 0.05). در مطالع? درون‏تنی بدنبال تجویز داخل شکمبه‏ای عصاره‏های زنجبیل (40 میلی‏گرم بر کیلوگرم) و سیر (150 میلی‏گرم بر کیلوگرم) ، در مقایسه با گروه کنترل (آب مقطر) افزایش معنی‏داری در حرکات نگاری و شکمبه در روزهای اول، دوم و سوم بعد از تجویز مشاهده گردید (p < 0.05) که این افزایش در روز دوم بعد از تجویز بیشتر بود. نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره‏های هیدروالکلی زنجبیل و سیر می‏توانند انقباضات و حرکات نگاری و شکمب? گوسفند را افزایش دهند.